عضو سابق شورای اسلامی شهر تهران به افرادی که به شورای شهر دوره ششم راه می یابند، توصیه متفاوتی کرد که پیش از این خودش از آن بهره مند شده بود.

 

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، 3 روز دیگر 2 انتخابات مهم ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا برگزار می شود و مردم با انتخاب های خود سرنوشت 4 سال آینده کشور و شهرشان را رقم می زنند. اگرچه انتخابات ریاست جمهوری به واسطه تأثیرات وسیعی که در کشور دارد، بسیار حائز اهمیت است و بر انتخابات شوراها سایه انداخته اما این وضعیت از اهمیت انتخابات شوراها که عملکردشان ارتباط مستقیمی با کیفیت زندگی در محله و شهرِ شهروندان دارد، چیزی کم نمی کند. 

البته حال و هوای شهر هم مانند دوره های گذشته نیست و شور و نشاط انتخابات به چشم نمیخورد اما بازار رسانه ها و فضای مجازی بسیار پررونق است و بازار گمانه زنی ها داغ. میان این هیاهوی خبری در ادامه مصاحبه های اخیر خبرگزاری تسنیم با کارشناسان مسئولان سابق مدیریت شهری، اینبار به سراغ مجتبی شاکری عضو سابق شورای شهر تهران و دبیر کل جمعیت جانبازان انقلاب اسلامی، رفتیم که مشروح آن تقدیم مخاطبان تسنیم می شود:

تسنیم: عملکرد دوره پنجم شورای شهر را چطور ارزیابی می کنید؟

شاکری: شوراهای شهر و روستا گستره فراونی در جغرافیای کشور دارند و هیچ انتخاباتی با انتخابات شوراها برابری نمی‌کند حتی مجلس شورای اسلامی هم که 290 نماینده دارد با شوراهای شهر و روستا که 200 هزار نفر در آن عضو هستند، برابر نیست بنابراین نهاد شوراها اهمیت بسیاری دارد و مردم سالاری واقعی در این انتخابات به منصه ظهور می رسد.

در عین حال شوارهای روستا، شهر و شهرهای بزرگ با یکدیگر متفاوت هستند و در این بین شورای کلانشهر تهران به عنوان پایتخت شرایط ویژه‌ای دارد چراکه با مسائل متعددی مواجه است به عنوان مثال تهران روزانه میزبان جمعیت قابل توجهی است که برای امور مختلف به این شهر عزیمت می‌کنند و بدون پرداخت مالیات از امکانات شهر بهره‌مند می‌شوند بنابراین ضروری است که دولت هم توجه لازم را به پایتخت داشته باشد.

شهرداری تهران در هیچ دوره‌ای موفق به تأمین هزینه و درآمد به صورت کامل نمی‌شود بنابراین هم باید موضوع مهاجرت و هم موضوع درآمد و هزینه آن به طور جد مورد توجه قرار گیرد و نقشه راهی بر اساس طرح توسعه شهر تهران و مسائل مختلفی که این شهر با آن مواجه است، تبیین شود.

اما درباره عملکرد این دوره مدیریت شهری می‌توانم به انتخاب شهردار اشاره کنم که در این دوره مردم را خسته کردند! اتفاقاتی که در این خصوص رخ داد واقعا قابل توجیه نیست و مایه سرشکستگی است. همه ما می دانیم وقتی شهردار تغییر می‌کند 22 منطقه شهرداری، معاونان و سایر زیرمجموعه‌های شهرداری و حتی پروژه‌ها نیز دچار خدشه و تغییر می شوند.

علاوه بر این در طول سال باید درباره حدود 600 پروژه در شهر تصمیم‌گیری شود که نیازهای شهروندان را در حوزهای مختلف برطرف کند اما محسن هاشمی رئیس شورای در مقطعی خطاب به شهرداری به مزاح گفت پروژه ای افتتاح کنید تا با آن عکس یادگاری بگیریم و بگوییم در این دوره هم کارهایی انجام شده است! بنابراین می‌وان گفت در این دوره اقدامات قابل توجهی انجام نشد.

عملکرد مدیریت شهری در بخش ارتباط با دولت نیزثمربخش نبود و حتی بعد از مدتی مانع حضور شهردار تهران در جلسات هیئت دولت شدند. این در حالی است که در زمان شیوع کرونا نیاز به توسعه حمل و نقل عمومی و کمبود اتوبوس و واگن های مترو بیش از پیش احساس می شد زیرا امکان فاصله گذاری در آنها وجود نداشت و مدیریت شهری می‌توانست با توجه به همسو بودن با دولت و با استفاده از حضور حناچی در جلسات هیئت دولت کمک ها و مطالبات خوبی برای تهران جذب کند.

بنابراین در مجموع می‌توان گفت مدیریت شهری فعلی تهران کارنامه قابل قبولی از خود به جا نگذاشت.

تسنیم: همانطور که اشاره کردید، این دوره کارنامه قابل قبولی ندارد، اما این پرسش مطرح است که شهروندانی که شاهد تحول قابل توجهی در دوره مدیریت شهری سابق بودند، ناگهان به لیستی رأی دادند که در نهایت نتوانست خواسته و نیازهای مردم را پاسخگو باشد؟

این موضوع، نکته خیلی مهمی است؛ وقتی درباره استفاده از تخصص ها و ورود اعضای شورا به کمیسیون های تخصصی تصمیم گیری می شود برخی به اشتباه فکر می کنند هر فردی که فلان مدرک مهندسی را داشت می تواند نظراتش در شورای شهر موثر باشد درحالی که پیش از رسیدن به نقطه استفاده از نظرات کارشناسی، دیدگاه ها مهم است؛ دیدگاه نسبت به شهر، حق مردم، سلامت و آرامش مردم.

دولت ناکارآمد یازدهم و دوازدهم اوج مدیریت جریان سیاسی اصلاح طلب است که از آن دفاع نمی‌کنند، حتی در دوره‌ای اعلام کردند روحانی باید استعفا بدهد زیرا ماندن او در جایگاه ریاست دولت، کارنامه گذشته اصلاح طلبان را زیرسوال می برد اگرچه این گفت‌وگوی درونی به نتیجه نرسید اما در نهایت قطعه‌ای از همین جماعت به شورای پنجم آمد.

روحیه افرادی که به شورا راه یافتند، کار و تلاش نبود، رابطه‌شان با مردم خوب و گرم نبود در حالی که دوره چهارم رقابت ها پر تحرک بود. محلات شهر تهران بین اعضا تقسیم شده بود و اعضا در محلات حضور می یافتند، بنده به شخصه در این ملاقات ها بر حضور شهردار منطقه، معاون مالی و اعضای شورایاری تأکید داشتم شهردار منطقه نیز موظف به پاسخگویی بود.

بنابراین دیدگاه افرادی که به شورای شهر راهی می شوند اهمیت دارد اما روشنگری از طریق مناظره، گفت‌وگو و میزگرد برای ارزیابی و بررسی عملکرد صورت گرفته می تواند به آگاه‌سازی مردم کمک کند.

مردم باید به این نکته توجه داشته باشند که بودجه تهران رقم قابل توجهی است و شورای شهری که قرار است این بودجه را تعیین تکلیف کند، نباید دست کم گرفت.

باید افرادی وارد این عرصه شوند که ایده‌های خلاق دارند، با انرژی و با تجربه هستند. در شورای ائتلاف تلاش کردند تجربیات گذشته را پیش رو قرار دهند و با غربالگری هوشمندانه، افرادی را انتخاب کنند که جایگاه بانوان، جوان و مجربین در آن دیده شود.

تسنیم: فکر می‌کنید دوره بعدی شورای شهر با هر طیفی که بخواهد شروع به کار کند در چه حوزه هایی باید تمرکز بیشتری داشته باشد؟

این نکته مهمی است، حتی دوستانی که حسب مشورت می‌خواستند ثبت نام کنند، می‌پرسیدند باید به چه نکاتی توجه کنیم و بنده تجربه خودم را به آنها گفتم؛ رشته تحصیلی بنده پژوهشگری، جامعه شناسی و حقوق بوده است، به مسائل اجتماعی و فرهنگی آگاه بودم و با اقتصاد شهر هم آشنایی داشتم اما بعد از اینکه در انتخابات سال 92 به شورا راه یافتم، پیش از تحویل مدیریت شهری سوم به دوره جدید تمام جلسات شورای شهر را شرکت کردم که از قضا مربوط به مباحث بودجه بود.

در آن مقطع با بسیاری از اعضای آن دوره از جمله مسجدجامعی، چمران، علیرضا دبیر، محمدعلی نجفی، پروین احمدی نژاد، معصومه ابتکار، خسرو دانشجو، رسول خادم، مرتضی طلایی و معصومه آباد به صورت جداگانه ملاقات و با آنها مصاحبه کردم.  سوال من از آنها این بود که در زمان ورود به شورای شهر چه انتظارات و ایده هایی داشتید و چه میزان از آنها محقق شد؟ دلایل محقق شدن آنها چه بود؟ موانع کارهایی که محقق نشد چه بود؟

بنده هنوز هم فایل صوتی این مصاحبه ها را دارم و در فاصله دو ماهی که به آغاز فعالیت شورای چهارم مانده بود کاملا بر نظام مسائل شهر، نظام پیشنهاداتی که موفق شده یا نشده بود، مسلط شدم اما باز هم قانع نشدم.

برخی اصطلاحات را اصلا نمی‌دانستم، تحصیلات بنده حقوق، جامعه شناسی و اطلاعات استراتژیک بود اما اشرافی به موضوعاتی مانند آسفالت و ساب بیس و پل سازی یا محیط زیست نداشتم، از این رو به مرکز مطالعات شهرداری رفتم و کتابهایی در این باره گرفتم، با کمک خانواده و دوستان آنها را به فایل صوتی تبدیل کردم و اصطلاحات آنها را آموختم.

به دوستانی که می‌خواستند ثبت نام کنند در انتخابات شورای شهر آنچه برای خودم اتفاق افتاده بود را بیان کردم. شما اگر پرونده دوره نمایندگی من را در پارلمان شهری نگاه کنید می‌بینید که درباره تمام طرح ها و لوایح نظر می‌دادم، وقت می‌گذاشتم و مطالعه می کردم. بقیه تعجب می‌کردند و می‌گفتند شما با این وضعیت و محدودیت جسمی که دارید چطور این نظرات را بیان می کنید؟

از فرصت همه نطق‌ها استفاده و سعی کردم در بازدیدها از سایر اعضا عقب نباشم، در بیان تذکر به شهرداری اگر اولین نفر نبودم، حتما نفر دوم یا سوم بودم و پیگیری این مسائل را داشتم.

تسنیم: بنابراین توصیه شما این است که این منتخبان قبل از ورود به شورا همه مسائل را بررسی و به مسائلی که شناخت ندارند ورود کنند تا با آگاهی مناسب وارد فضای کار شوند.

بله؛ بنده به همین دلیل آنچه برای خودم رخ داده بود را بیان کرم که بگویم امانتی قرار است به دست گرفته شود نیازمند مقدماتی است در غیر این صورت یک نفر می تواند نامزد شورای شهر شود، به این نهاد ورود کند، هیچ کاری هم انجام ندهد و این چهار سال را هم بگذارند. شاید در ظاهر بگوید کاری هم نکردم ولی ورود به شورا بار امانتی است که روی دوشش مانده است مانند دولتمردانی می شود که با افتخار میگویند آجر روی آجر نگذاشتند!