مناظرههای انتخابات ریاست جمهوری چهرهای از *یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ* و روز محاسبه را نشان داد . آنان که با وعدههای پوک و پوچ باد کاشتند بیتردید اکنون باید طوفان درو کنند.
نخستین مناطره فرصتی را پیش روی مردم قرار داد تا کاشت، داشت و برداشت دولتی چهار ساله را به داوری بنشینند که تناقضهائی بسیار از کارگزاران خسته آن شنیده اند، تلاش مشاورین رئیس جمهور برای تولیدی و خنثی برگزار شدن مناطرات با موج سنگین مخالفت اجتماعی راه به جائی نبرد. قامت تئوری پردازان این ایده تاب مقاومت در برابر اعتراضات گسترده را نیافت.
سترون کردن مناظرات به شیوه قطعه قطعه کردن زمان در کنار پرسشهای انبوه و جدی که تناسبی برای پاسخ گفتن با زمانهای پاره پاره شده نداشت همان سیاست تولیدی و خنثی سازی مناظرات را طی می کرد.
دروازه بانی روحانی و جهانگیری برای گل نخوردن از رئیسی و قالیباف با اطمینان به شیوه برگزاری مناظرات هیجان آنها را برای قرار گرفتن در خط حمله بالابرد تا رگبار پرسشهای آلودگی محیط زیست، بلند مرتبه سازی، پسماند، فضای سبز و … در طراحی آنها به زمینگیری طرف مقابل بینجامد ولی پاسخهای منطقی قالیباف نشان داد عمل نکردن دولت به وظائف قانونی خود در خصوص مترو، ناوگان حمل و نقل شهری، مجوزهای شورای عالی معماری برای بلند مرتبه سازی و حتی غیر قانونی شمردن نهاد شورایاران و … انگشت اتهام را به سوی متهم واقعی ( دولت ) نشان داد . دولتی که بنا داشت گره گشائی و تحولات 100 روزه را در حل مسائل به مردم اطلاع رسانی کند ، با گذشت قریب چهارده مقطع 100 روزه به جای گفتن از چه کرده ایم باز هم از ادبیات چه خواهیم کرد استفاده می کند و فهرست مطولی از مطالبات مردم را با بزک کردن عملکردهای ناچیز پنهان می کند . هوشمندی، زبده گزینی، پاسخ قاطع و مستدل می تواند نامزدهائی که نمایندگی نیروهای انقلاب را به عهده دارند پیروز این عرصه پیش روی مردم قرار دهد.
اگر تلخ ترین روز زندگی برای رئیس جمهور 16 آذر 95 و انتقادات شفاف و بدون سانسور دانشجویان نسبت به او و عملکرد دولت ناتوانش بود و اجازه داده نشد رسانه ملی آن را روی آنتن ببرد، اکنون باید شاهد دیده شدن تلخی ها در منظر چشمهای خیره شده به مناظره درکشور و بینندگان خارج از مرزها باشد. هنوز آقایان رئیسی، قالیباف و میرسلیم فرصت دارند تا در دو مناظره دیگر با استفاده هوشمندانه و سنجیده زمان در اختیار به بازخوانی وعده های روحانی بپردازند که گفته بود:
– چنان رونقی به اقتصاد می دهیم که مردم از در آمد سرشار شوند و نیازی به یارانه 45000 تومانی نداشته باشند.
– در برنامه من علاوه بر برنامه های میان مدت برای مشکلات اقتصادی ، اجتماعی ، سیاست خارجی و امور فرهنگی برنامه کوتاه مدت و 100 روزه وجود دارد و ما می توانیم در یک دوره کوتاه تحول اقتصادی با ایجاد یک دوره تنفس به کارخانه ها و مراکز تولید که مشکل دارند ایجاد کنیم.
– همه تحریم های مالی ، بانکی و حتی نظامی و موشکی بعد از امضای توافق ، یکجا برداشته می شود .
– در سال 10 میلیون توریست می آورم و 4 میلیون شغل ایجاد میکنم.
– ریال ایرانی به جای اول خود بازگشته و گذرنامه ایرانی به احترام خود باز می گردد.
– دولت نخواهد گذاشت جوان بیکار در مقابل خانواده و فرزندانش شرمنده باشد.
– دولت در ماههای ابتدائی موانع تولید را از سر راه بر می دارد.
– دولت در کنار هدایت نقدینگی به سمت تولید رفته و باید با فساد و رانت مبارزه کند.
– نجات اقتصاد ایران و حل معضل بیکاری بخصوص برای تحصیلکرده ها
– واردات که بزرگترین بی عدالتی محسوب می شود را کاهش و با بهبود بخشیدن شرایط تولید را افزایش می دهم.
– دولت با کلید تدبیر تمام قفلها را باز می کند.
مناظره های انتخابات ریاست جمهوری چهره ای از *یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ* و روز محاسبه را نشان داد . آنان که با وعده های پوک و پوچ باد کاشتند بی تردید اکنون باید طوفان درو کنند.
یادداشتی به قلم مجتبی شاکری؛ منتشر شده توسط خبرگزاری فارس