حامد طبیبی: مسئله ای که عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی آن را غیر واقعی دانست اما در سوی مقابل ، عضو شورای مرکزی حزب مشارکت ایران اسلامی آن را دارای شواهد روشن و غیر قابل انکار ارزیابی کرد. شاکری و مبلغ در پاسخ به سوالات «خبر» ابعاد مختلف این امر را در ستون « مناظره آن لاین» تشریح کردند که به نظر می رسد می توان آن را ، دیدگاه اصولگرایان حامی دولت و اصلاح طلبان درباره این موضوع خاص دانست:
گفتگو با مجتبی شاکری عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران انقلاب
فضای فعلی سیاسی کشور ، تفاوت هایی با سال های قبل دارد . برخی از چهره های سیاسی بر این باورند که این فضا با توجه به اتفاقات انتخابات و پس از آن کاملا طبیعی است و در مقابل ، منتقدان وضع موجود آن را تشدید محدودیت فعالیت در فضای رسمی دانسته و حق فعالیت برای تشکل های قانونی سیاسی را خواستار هستند . شما اصل وجود محدودیت را می پذیرید؟
خیر ! وقتی جریانی سیاسی احساس کند که نمی تواند پاسخگوی مطالبات مردم باشد و علاقه مند به دور شدن از پرسش های مردم است ترجیح می دهد به لایه های پنهان برود. البته گاهی نیز در برخی حکومت ها اتفاق افتاده که شرایط فعالیت دشوار می شود و تشکل های رسمی به طور ناخواسته به فعالیت در حوزه غیر رسمی سوق داده می شوند.
شرایط امروز ایران از نظر شما به کدام یک از این دو وضعیت شبیه است؟
اگر سه دهه عمر نظام را مرور کنیم از گروه ها و افرادی را مشاهده می کنید که به طور رسمی برای مقابله با نظام دست به اسلحه بردند و مردم را در استان ها به چالش آفرینی در برابر نظام تشویق می کردند تا شرایطی مانند « حلقه کیان» و مباحث فکری آن. اما نظام اجازه فعالیت آزادانه به بسیاری از آنها داد پس نتیجه می گیرم که فضا هیچ گاه از سوی نظام بسته نشده است.
صرف نظر از این مساله خود شما تا چه حد وجود تشکل های منتقد رسمی در فضای سیاسی را ضروری می دانید ؟ به هر حال منتقدان بر این باورند که محدودیت های این دوره با گذشته قابل مقایسه نیست . آنها این مساله را تنها باعث دامن زده شدن به مطالبات رادیکال ارزیابی می کنند.
تعدادی از احزاب و تشکل هایی که انتقاداتی به وضع فعلی دارند با سازوکاری که قانون اساسی ایجاد کرده می توانند فعالیت داشته باشند. اما وقتی برخی سردمداران وقایع پس از انتخابات به طور غیر قانونی مردم را به ایستادگی در مقابل نظام دعوت می کردند و هنوز هم این کار را می کنند و در بیانیه های خود به طور رسمی اقدامات نظام را به چالش می کشند ، مردم نیز می خواهند که با آنها و احزابشان برخورد شود.
این دیدگاه وجود دارد که بخشی از همین مردم هم این مساله را نمی خواهند . شما که درصدی از موافقین و مخالفین ادعای خود نگرفته اید . این چهره ها و احزاب مورد نظر شما می گویند حداقل رسانه های لازم برای برقراری ارتباط با جامعه در اختیار آنها قرار داده نشده و در چنین شرایطی نوعی فضای غیر عادلانه در حال گسترش است.
آنها برای این ادعای وجود محدودیت در این سطح ، نمی توانند نشانه های بیرونی ارائه نمایند. مگر در فضای سایبری موجود می توان جلوی انتشار صداهای مختلف را گرفت؟
آنها اعتقاد دارند به عنوان حزب رسمی بر اساس قانون ، حق انتشار « ارگان » داشتند اما یا به آنها مجوز داده نشده یا روزنامه آنها توقیف شده است . همچنین از فیلترینگ در فضای مجازی گل مند هستند که مانع شنیده شدن صدای منتقدان می شود و آن را نشانه محدودیت می دانند.
پس چرا از پیام های تبریک سال نو و مناسبت های مختلف گرفته تا بیانیه های آنها در رسانه ها منعکس می شود ؟ درباره روزنامه ارگان حزب هم باید بگویم همان قانونی که به آنها اجازه در اختیار داشتن ارگان می دهد ، اجازه بستن آن را به هیات نظارت و قوه قضاییه داده است . فکر می کنم مردمی که از دوم خرداد 76 تا کنون به طور جدی تر با نظرات اینها آشنا شده و احزاب اینها را دیدند قاعدتا باید نمک گیر این جریان می شدند. آنها هم در دولت حضور داشتند هم در مجلس و هم شورای شهر. خود اصلاح طلبان باید به آسیب شناسی این معضل بپردازند که چرا کاندیداهای اختصاصی آنها در انتخابات 84 حتی نتوانستند به دور دوم راه یابند؟
پس به نظر شما آنها بدون محدودیت و در شرایط برابر به فعالیت در فضای سیاسی پرداختند ؟ این نظر آنها که از سوی رسانه های رسمی به شکل غیر واقعی تخریب می شدند را قبول ندارید؟
به نظر من اینها نشانه اشتباه رفتن مسیر است . این مجموعه باید به آسیب شناسی داخلی بپردازد. آنچه که آقایان تاجیک ، عطریانفر ، ابطحی ، حجاریان و … بیان کردند نشان می دهد که مساله جدی است. تئورسین های آنها معتقدند که این جریان خطا کرده است و بهتر است از مسیر اشتباه خود باز گردند.
اگر یک روز پروانه جمعیت ایثارگران را توقیف کنند یا به شما اعلام کنند که دیگر حق فعالیت ندارید چگونه با مردم ارتباط برقرار می کنید؟
ما اعتقاد داریم اگر حرف و ایده های ما دارای منطق باشد مخاطب خود را خواهد یافت و هر جریان یا نهاد که به صورت غیر منطقی بخواهد جلوی نشر افکار ما را بگیرد از نظر جامعه محکوم است.چندی قبل بود که پس از ماجرای اعلام توقیف پروانه احزاب مشارکت و مجاهدین انقلاب، آقای شکوری راد به طور زنده در رادیو گفتگو با یکی از مسئولان کمیسیون ماده احزاب و دو تن از نمایندگان اصولگرا مناظره کرد.
شما در مناظره ای که به صورت 3 به 1 برگزار شود شرکت می کنید؟
اشکالی ندارد . مردم به اقلیت و اکثریت بودن در مناظره توجه نمی کنند آنها به سراغ منطق افراد می روند. بنابراین به نظر من اگر اصلاح طلبان به این مساله توجه کنند موفق تر هستند تا با مظلوم نمایی و هیاهو از محدودیت و ایجاد مشکل سخن بگویند. زمانی خطر زیرزمینی شدن فعالیت های سیاسی جدی خواهد بود که نظام دیکتاتوری اجازه ندهد هیچ کس حرف بزند . آنگاه می توانند به مردم بگویند نگذاشتند اما امروز این گونه سخنان در کشور ما و نظام ما هیچ توجیهی ندارد.
گفتگو با سید مرتضی مبلغ – معاون سیاسی وزارت کشور دولت اصلاحات
چرا اصلاح طلبان در طول سال های اخیر به ویژه در یک سال گذشته نسبت به محدود شدن فضای فعالیت سیاسی معترض هستند؟ جناح مقابل اعلام می کند که حضور رسانه ای شما در فرصت های مخالف نشان می دهد که اینگونه نیست.
این مساله کاملا بدیهی و روشن است و مردم به خوبی می توانند با قیاس بین محدودیت های اصلاح طلبان و بسیج همه امکانات برای طرف مقابل در سال های اخیر، در این باره قضاوت کنند. امروز حتی پایگاه اطلاع رسانی فراکسیون خط امام (ره) مجلس که 70 نفر از نمایندگان رسمی مردم آن را تاسیس کرده اند و هنوز در ایفای وظایف نمایندگی قرار دارند هم فیلتر می شود . هر روز به طور رسمی در رسانه صدا و سیما با چند نفر چهره مشهور به تندروی بدون ارائه استدلال و حتی دعوت از یک چهره معتدل اصولگرا در برابر آنها ، به تفکر اصلاح طلبی حمله می کنند. احتمالا اینها نشانه محدودیت نیست نشانه نشر افکار است!
اگر این استدلال شما پذیرفته شود که فضای سیاسی رسمی دچار محدودیت شده است چه تبعاتی را برای آن متصور هستید؟
امنیتی شدن فضای جامعه ارتباط مستقیمی با توسعه حرکت های خشن ، زیرزمینی و معاند با نظام و انقلاب دارد. این امر کاملا تجربه شده و محرز است و به نظر من هیچ دلیلی هم وجود ندارد که کسانی که موجب ایجاد و ادامه فضای بسته هستند به این امر واقف نباشند. لذا نتیجه منطقی که می توان از تداوم فضای فعلی گرفت این است که مسببین آن ، از طرفداران حرکت های زیرزمینی، مخرب و برانداز هستند و بر خلاف ادعاهای عجیب و غریب خود، دلشان برای مردم و نظام جمهوری اسلامی نمی سوزد. آنها خواسته یا ناخواسته به کشور و انقلاب لطمه می زنند. این فضا باعث منزوی شدن منتقدان دلسوز و وفادار به مشی امام ، آرمان انقلاب و جمهوری اسلامی شده و راه را برای حرکت های تند باز می گذارد.
از محدودیت در فضای رسانه ای سخن گفتید. چطور این ادعای خود را ثابت می کنید؟
پس چرا بر اساس آمار رسمی که خود آقایان منتشر می کنند هر روز به متقضیان استفاده از ماهواره و ورود گیرنده های آن به کشور افزوده می شود؟ چرا از اعلام ریزش مخاطبان رسانه رسمی سخن می گویند؟ محدود کردن فضای رسانه ای و بستن روزنامه ها و فیلترینگ سایت های منتقدان دورن نظام، متاسفانه محصولی جز بازکردن دهان رسانه های خارجی که هیچ مرزی برای تخطئه انقلاب و امام قائل نیستند نداشته است. این مساله یک آسیب جدی دیگر هم دارد و آن خدشه وارد شدن به اعتماد اقشاری از جامعه به رسانه های رسمی و کسب اطلاعات از رسانه های برون مرزی است.
اصولگرایان اعلام می کنند که اصلاح طلبان و احزاب آنها در شبکه مجازی مشغول بیان نظرات خود هستند اما حرفی برای گفتن ندارند و بر همین اساس خودشان هم بدشان نمی آید که با مظلوم نمایی از محدودیت حرف بزنند. می گویند همان قانونی که شما از آن سخن می گویید حکم به توقیف روزنامه های این جریان و ارگان احزاب اصلاح طلب داده است.
به نظر می رسد رقابت های سیاسی و جناحی و منافع آنها، چنان عده ای را در عصبیت و غفلت فرو برده که به خاطر حذف رقیب، حاضرند دست به هر کاری بزنند و مرزهای سیاسی ، اخلاقی ، انسانی را بشکنند . مگر می شود با تهمت و افترا به رقیب ، ناکارآمدی خود در اداره کشور را توجیه کنند ؟ طرح ادعای مظلوم نمایی اصلاح طلبان از سوی اصولگرایان در حد حرف و صحبت است و با آنچه در واقعیت رخ می دهد تفاوت دارد. اصلاح طلبان چگونه در فضای مجازی سخن بگویند وقتی امکان طرح نظر و تحمل آن وجود ندارد و اکثر سایت های آنها فیلتر شده است؟ روزنامه های منتقد که نگاهی به عملکرد آنها نشان می دهد که همه خط قرمز ها را رعایت کرده چرا به سرنوشت حذف دچار شوند؟ این واقعیت ها در تضاد با ادعای طرف مقابل قرار دارد. اگر این ادعای آنها درست باشد نباید احزاب را تعطیل کنند و دفاترشان را پلمب کنند. کدام حزب یا رسانه یا تشکل علاقه دارد جلوی فعالیت آن گرفته شود بلکه دست به مظلوم نمایی بزند ؟ این ادعا مضحک نیست؟
توقیف احزاب بر اساس قانون و به دلیل عدول از قانون صورت می گیرد . درباره توقیف مطبوعات و فیلترینگ سایت ها هم همین استدلال مطرح می شود . مجموعه اصلاح طلبان از قانون عدول نکرده اند؟
شواهد نشان می دهد رفتارهایی که برخی در حال انجام آن هستند در راستای ایجاد محدودیت سیاسی برای رقیب و نه اعمال قانون است. اگر عدول از قانون کرده ایم پس چرا رسانه های بی شمار طرف مقابل به طور متناوب در راستای ترویج منویات خود و تخطئه اصلاح طلبان به طور یک طرفه در حال فعالیت هستند ؟ چرا فرصت دفاع به ما داده نمی شود؟ اگر طرف مقابل می تواند از عملکرد خود در مقابل پرسش های مردم دفاع کند هیچ حرکتی نمی تواند به امنیت جامعه لطمه وارد کند تا نیاز باشد فضای امروز حاکم شود و یک سال پس از انتخابات همچنان ادامه یابد.
پیشنهاد شما برای تغییر فضایی که از آن یاد کردید چیست ؟ اگر بخواهید به طور تیتر وار به آنها اشاره کنید به سراغ چه مباحثی می روید؟
1- جمهوری اسلامی بر اساس اعتماد عمیق و متقابل بین مردم و حاکمیت بنا شده است. ایجاد و تداوم فضای موجود از دو حال خارج نیست. یا اقشار وسیعی از مردم به دست اندرکاران و مسئولان اعتراض دارند یا اینکه عاملان ایجاد این فضا بدون استدلال فکر می کنند که مردم و برخی احزاب و تفکرات سیاسی با آنها مسئله دارند. در هر دو صورت این مساله برای ایران و نظام باید مهم باشد.
2- عقلانیت در اداره جامعه اقتضا می کند به سرعت فضای موجود به فضای سیاسی آرام با مشارکت همه نیروهای انقلاب با هر سلیقه ای تبدیل شود. در این صورت همه دلسوزان کشور ، انقلاب و نظام جمهوری اسلامی فرصت می یابند تا انتقادات سازنده خود را مطرح کرده و از این طریق یه توسعه و پیشرفت کشور کمک کنند.
