افتخارات همیشه تحسین برانگیز و انگیزه آفرین اند، چه از نوع ورزشی و المپیک باشند و یا المپیادهای علمی. هنگامی که بهداد سلیمی وزنه را بالای سر برد، همه ملت ایران، نفس به نفس با او «یا علی» گفتند و با افتخاری که او آفرید و در ناداوری پذیرفته نشد، شریک شدند.

رستمی، مرادی، رحیمی، یزدانی، عبد ولی، رضایی و بالاخره کیمیا علیزاده، نخستین بانوی المپیکی جمهوری اسلامی ایران، سرود ملی کشورمان را در بلندترین جایگاه ورزشی مورد توجه جهانیان به صدا در آوردند و ندای «سر زد از افق..» در گوش میلیاردها مخاطب مسابقات المپیک طنین انداز شد. حضور شایسته جوانان ایران در رقابت های انتخابی المپیک که ثمره ماه ها تلاش آنها،‌ دعای خیر مردم و از همه مهمتر نظر لطف الهی است، خاتمه نیافته و همچنان این امید وجود دارد که دیگر ورزشکاران کشورمان هم بتوانند پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران را در ریو به اهتزاز در آورند.

فراموش نکنیم آن چه برای بر قله نشستگان صحنه های افتخار، کیمیای جاوید است ندیدن خود و دیدن همه ی دل های پاکی است که دم به دم برای آنها دعا کردند و سرافرازی و سربلندی ایران را در این عرصه همچون آوردگاه دفاع مقدس و مدافعان حرم خواستار شدند. کیمیا ماندن واقعی، به هیچ انگاشتن لباس شهرت و چشم دوختن به افق های جدید برای به نمایش گذاردن عزت، افتخار و معنویت ایرانی مسلمان است.

ضمن تبریک جایگاه بلندی که با همت عالی بر آن قرار گرفته اید، با شما همنوا می شویم:

شهیدان، پیچیده در گوش زمان فریادتان

پاینده مانی و جاودان، جمهوری اسلامی ایران…

30 مرداد 95